Έσερνε την τσάντα πίσω της, προχώρώντας προς το λεωφορείο. Ήταν ήδη 11:25 και αναχωρούσε ακριβώς στις 11:30. Σκεφτόταν ότι τώρα θα είχε χάσει και την θέση της (Κυριακή βράδυ τελευταίο για Αλεξανδρούπολη και να μην την έχουν πέσει φαντάροι και φοιτητές στην θέση της μάλλον απίθανο..) και θα έπρεπε να στριμωχτεί πάλι με κανέναν άπλυτο φαντάρο δίπλα.
Έφτασε έδωσε την τσάντα της στην μπαγκαζιέρα και ανέβηκε. Φτάνοντας στο νούμερο που έγραφε το εισιτήριό της , διαπίστωσε ότι είχε απόλυτο δίκιο. Δύο μαντράχαλοι καθόντουσαν, χαμένοι στα mp3 τους. Είπε να μην τους ενοχλήσει αν και ήταν βέβαιη ότι και οι δυό τους θα ήθελαν να κάτσει αυτή δίπλα αντί του κολλητού, ή της παλιοσειράς. Πήγε τελικά στην προτελευταία θέση και έκατσε δίπλα σε έναν μάλλον όμορφο νεαρό. Με το που έκατσε την χτύπησε στη μύτη η κολώνια του. “Ωραία..” σκέφτηκε “θα με πάρει ο ύπνος σε ένα σταθερό αρωματισμένο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου