Μια ανήμπορη <<πανεπιστημιακή κοινότητα>>

Η έκφραση «πανεπιστημιακή κοινότητα» φέρνει στον νου εικόνες συμπαθείς, σχεδόν συγκινητικές: μια αρμονική συνύπαρξη περισσοτέρων ανθρώπων που, από διαφορετική σκοπιά και σε διαφορετικό επίπεδο ο καθένας, επιδιώκουν έναν κοινό σκοπό, την πρόοδο της γνώσης και της έρευνας. Η εικόνα ίσως κάποτε να ανταποκρινόταν σε κάποια πραγματικότητα, τώρα πάντως είναι απλώς εξωπραγματική. Τώρα στον χώρο των πανεπιστημίων κυριαρχούν αντιθέσεις και συγκρούσεις, που προκαλούνται προπάντων από την παντοδύναμη παρουσία των κομματικών παρατάξεων στον λεγόμενο φοιτητικό συνδικαλισμό. Αλλωστε και μόνος ο καθιερωμένος πια όρος «φοιτητικός συνδικαλισμός» αναγκαστικά αναφέρεται στη σύγκρουση μεταξύ καθηγητών –ή, έστω, κράτους– στους οποίους απονέμεται ο ρόλος του εργοδότη και συνδικαλιζομένων φοιτητών που κρατούν τον ρόλο του εργαζομένου, συνήθως και καταπιεζομένου.

Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις παρατηρούνται μεταξύ των φοιτητών.Οι κομματικές παρατάξεις έχουν ριζώσει για τα καλά μέσα στα πανεπιστήμια και σαν ιός κάνουν το σώμα(πανεπιστήμιο) να νοσσεί. Υπάρχει πάντα μια μεγάλη πλειοψηφία που συνήθως ούτε παρίσταται στις «συνελεύσεις» (άμορφες συνάξεις «δυναμικών» κομματικών οπαδών όπου δύσκολα ακούγεται γνώμη αντίθετη από τη γνώμη εκείνων που τις συγκαλούν, εκτός αν στηρίζεται από άλλες δυναμικές ομάδες.Βλέπε ανεξάρτητα σχήματα), αλλά που μπορεί να κινητοποιηθεί από κάποιο γενικότερο «εθνικό» ή «δημοκρατικό» αίτημα, καλό ή κακό – άλλοτε ήταν η ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, κατόπιν ήταν η άρνηση της εντατικοποίησης των σπουδών, τώρα είναι η περιφρούρηση του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Υπάρχουν οι πιστοί των κομματικών νεολαιών που κινούν τα νήματα(καρεκλοκένταυροι) και δίνουν τις κατευθύνσεις κατά κανόνα σε σκληρές αντιπαραθέσεις μεταξύ τους. Και υπάρχουν οι αρνητές κάθε εξουσίας, είτε αυτή εκφράζεται από το όποιο κράτος είτε εκφράζεται από το ίδιο το πανεπιστήμιο, κουκουλοφόροι ή μη. Και, φυσικά, υπάρχουν οι διδάσκοντες των διαφόρων βαθμίδων με τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις και, προπάντων, με τα διαφορετικά συμφέροντα επαγγελματικής σταδιοδρομίας. Για ποια «κοινότητα» μπορεί να γίνει λόγος;Ιδού η απορία!!!